Mosje schrijft korte verhaaltjes, hersenspinsels, dromen, en brieven
Lieve Anne,
Met plezier las ik je verhaaltje over “de kus”. Naar mijn idee heb jij het zoenen verheven tot kunstvorm. Dit laatste moet je zien als beeldspraak, ik zie jou nog niet in het Stedelijk met mij of met een ander zoenen, daarbij aanschouwd door in verwarring gebrachte zestigplussers met een museumjaarkaart.
Lees verder...
Lieve Anne Karenina,
Wat jouw vader had met Nizjni Novgorod, heb ik met Ulaanbaatar. Ulaanbaatar! Ook deze naam biedt de mogelijkheid de r te laten rrollen. Heerrlijk. Als de naam verschijnt op de routemonitor van vlucht CZ346 maakt mijn hart een sprongetje.
Lees verder...
Ja hoor Anne, we gaan naar Musée Rodin, waar jij je mag laten omarmen door de man van metaal. Gaan we daarna naar het Louvre (loopafstand) waar de Venus van Milo mij in haar armen mag nemen. Dit is uiteraard een soort van beeldspraak, of misschien wel een contradictio in terminus.
Lees verder...
Lieve AnnePaadje,
Toen ik deze week je brief over paadjes las, popte er direct een mooi antwoord in me op. Helaas, het is verdrongen door iets anders. Het is een gekend probleem, een melodietje dat je niet meer loslaat. Lastig maar voor de meeste mensen overkomelijk.
Lees verder...
